Sent to you by Andy Myint via Google Reader:
သူေၿပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိတယ္ ။ မ်က္လံုးလည္းက်ယ္သြားတယ္ ။
"ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ က ကၽြန္ေတာ္ကို ေအာ္တို ေရးခုိင္းတယ္ဗ် ။ "
"ဟာ ကြာ ။ မဟုတ္တာ ၊ မင္လည္းမင္းအေလ်ာက္ေတာ္မွန္း အားလံုးသိပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ က ေအာ္တုိ ေရးခုိုင္းေလာက္ေအာင္ေတာ့ မင္းမေတာ္ပါဘူကြာ ။ ငါကေတာ့ မယံုဘူး ။ မင္းသက္သက္ၾကြားတာ ။ "
ကၽြန္ေတာ္က ရယ္ရယ္ေမာေမာ ခါးခါးသီးသီးၿပန္ေၿပာမိတယ္ ။
"ဟုတ္ပါတယ္ အကိုရ ၊ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေၿပာတာပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ နန္းသီတာမွာဘီယာေသာက္ေနတုန္း လာေရးခိုင္းတာ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း " ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ကို မေနာက္ပါနဲ႔ " လို႔ေတာင္ၿပန္ေၿပာေသးတယ္ ။ ဆရာ က သူ႕ ေအာ္တို မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ။ သူ႔သမီးေလး ေအာ္တို လို႔ ေၿပာပါတယ္ ။ သူ႔သမီး အတြက္ေရးခုိင္းတာပါ ။ "
ဒီေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုတဲ့ " အဆိုေတာ္ေတြ လက္မွတ္ထိုးဖို႕သူရဲ့ ေအာ္တိုပါး" ဆိုတဲ့ ဆရာ့သီခ်င္းကို သတိရသြားၿပီး
" ေအာ္ ---ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္မယ္ ။ မင္းေၿပာတာ ငါယံုတယ္ ။ ကဲ လုပ္ပါဦး ။ မင္းကဘာေတြမ်ားၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဆိုဆံုးမၿပီးေရးေပးလိုက္သလဲ ။"
" ကၽြန္ေတာ္က "ေၾကြေနတဲ့ ပန္းကေလးမ်ားလိုက္ေကာက္ၿခင္းမွာ ေက်နပ္မူ အၿပည့္အဝရတဲ့ ခ်စ္သမီးေလးေရ ---။ ဒီလိုသာ အၿမဲေရာင့္ရဲေနတတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ" ဆိုတဲ့ ဆရာရဲ့ "နမ္းခမ္းႏြဲ႔ " အတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို အစအဆံုးတစ္လံုးမက်န္ ေရးၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တယ္ ။ "
"ကဲ မွတ္ကေရာ က်က္သေရ ရွိလိုက္တာ "လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္က လြတ္ကနဲ ထြက္သြားမိတယ္ ။
စာ -၃၂
အစိမ္းရင္႔ေရာင္ ရက္စြဲမ်ား ( ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္ၿခင္း အမွတ္တရ)
Things you can do from here:
- on Imaginary clouds no2
- Subscribe to Imaginary clouds no2 using Google Reader
- Get started using Google Reader to easily keep up with all your favorite sites
No comments:
Post a Comment